Μια μέρα στο δάσος αντηχούσαν δυνατές , θυμωμένες φωνές .
Τα πουλιά τσακώνονταν γιατί το καθένα πίστευε ότι ήταν το πιο όμορφο και το πιο προικισμένο .
*Η φωνή μου είναι πιο μελωδική σ' όλο το δάσος * έλεγε το ένα . *Ναι , αλλά εγώ έχω ομορφότερα φτερά* , απάντησε ένα άλλο .
Οι μέρες περνούσαν αλλά τα πουλιά δεν μπορούσαν να λύσουν τις διαφορές τους .Ώσπου ένα πρωϊνό οι εξαγριωμένες κραυγές τους ταξίδεψαν πέρα από τα ψηλά δέντρα με τις πυκνές φυλλωσιές κι έφτασαν μέχρι τη σπηλιά της νεράϊδας του δάσους .
Η νεράιδα στενοχωρήθηκε πολύ κι αποφάσισε να δώσει ένα τέλος στον καυγά .
*Για να επιστρέψει η ειρήνη στο δάσος μας , θα επιλέξω εγώ το καλύτερο και ομορφότερο πουλί και θα του χαρίσω τον τίτλο του βασιλιά των πουλιών* .
Τα λόγια της νεράιδας προκάλεσαν μεγάλη αναστάτωση , καθώς κάθε πουλί ονειρευόταν ότι θα φορέσει το στέμμα του βασιλιά .
Ο αετός στήθηκε όλος καμάρι πάνω σ' ένα κλαδί και καυχήθηκε:
*Εγώ θα είμαι σίγουρα ο βασιλιάς όλων των πουλιών , γιατί είμαι το πιο δυνατό και το πιο όμορφο πουλί του δάσους* .
Το παγώνι που άκουσε τα λόγια του αετού άνοιξε την πολύχρωμη ουρά του και είπε με σιγουριά: *Δεν υπάρχει πιο όμορφο πουλί από μένα , γι' αυτό σίγουρα εγώ θα γίνω βασιλιάς* .
Όταν είδαν τα πολύχρωμα φτερά του παγωνιού να ανοίγουν σαν βεντάλια , τ' άλλα πουλιά υποχώρησαν σιωπηλά .
*Μπα! Σιγά τα φτερά!* είπε το γαλάζιο παραδεισένιο πουλί .
Και ενώ όλα τα πουλιά ετοιμαζόντουσαν για τη μεγάλη μέρα , το κοράκι αναστέναζε βαθιά και τα κοίταζε θλιμμένο .
*Γιατί εγώ γεννήθηκα τόσο μαύρο;* αναρωτιόταν κοιτάζοντας τον εαυτό του στο νερό της λίμνης .
Δίπλα του , ένας πανέμορφος άσπρος κύκνος έπλενε τα φτερά του .
*Ελάτε όλοι να καθαρίσετε τα φτερά σας! Πρέπει να είστε έτοιμοι για τη μεγάλη μέρα!* φώναξε ο κύκνος .
Όταν τα πουλιά είδαν τα πανέμορφα , κατάλευκα φτερά του κύκνου , ζήλεψαν τόσο πολύ που σταμάτησαν να καυγαδίζουν και βούτηξαν στη λίμνη να πλυθούν .
*Ο κύκνος έχει δίκιο πρέπει να είμαστε όμορφοι και καθαροί* , συμφώνησαν όλα .
Το κοράκι βούτηξε και αυτό μέσα στο νερό και άρχισε να τρίβεται με την ελπίδα ότι τα φτερά του θ' ασπρίσουν .
Το κοράκι έμεινε μέσα στη λίμνη μέχρι το σούρουπο αλλά τα φτερά του παρέμεναν μαύρα .
*Δε θα μπορέσω ποτέ να γίνω βασιλιάς* σκέφτηκε απογοητευμένο .
Η λίμνη όμως , είχε γεμίσει από τα πολύχρωμα φτερά των άλλων πουλιών που έκαναν εκεί το μπάνιο τους .
*Έχω μια καταπληκτική ιδέα!* είπε το κοράκι χαμογελώντας πονηρά .
Και δίχως να χάσει χρόνο , μάζεψε τα φτερά και τα κόλλησε επάνω του .
Τώρα που ντύθηκα με αυτά τα φτερά , είμαι το πιο όμορφο και έξυπνο πουλί του δάσους* , είπε χαρούμενο το κοράκι που είχε μεταμορφωθεί σ' ένα εξωτικό , πανέμορφο πουλί .
Η μεγάλη μέρα έφτασε (εκλογών) και όλα τα πουλιά μαζεύτηκαν γύρω από την νεράιδα επιδεικνύοντας τις αρετές τους .
Όταν όμως η καλή νεράιδα αντίκρισε το κοράκι , είπε εντυπωσιασμένη:
*Εσύ είσαι το ομορφότερο πουλί! Από σήμερα είσαι ο βασιλιάς των πουλιών και θα πρέπει να φροντζεις για την ειρήνη του δάσους* .
Τα υπόλοιπα πουλιά θύμωσαν τόσο πολύ που επιτέθηκαν στο κοράκι , τσιμπώντας το και τραβώντας τα κολλημένα φτερά με τα ράμφη τους .
Όταν όλα τα δανεικά φτερά έπεσαν από πάνω του το κοράκι δεν ήταν μόνο μαύρο αλλά και μελανιασμένο από τα άγρια τσιμπήματα των άλλων πουλιών . *Δεν έπρεπε να ντυθώ με τα φτερά των άλλων!* είπε θλιμμένο και έτρεξε να κρυφτεί . (Μύθοι Αισώπου από Modern Times)
Το ψέμα ή η εξαπάτηση έχει κοντά ποδάρια..... διδάσκει ο Αίσωπος .
Περί φιλοδοξίας
