Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Η τιμωρία της Ρητορείας (για τους κυβερνήτες αυτού του κόσμου)


Σε μια μικρή πόλη της Φωτεινοχώρας ζούσε πολύ παλιά μια πανέμορφη κοπέλα η Ρητορεία. Το όνομά της ήταν πασίγνωστο σε όλους από την ικανότητά της να μιλά και να πείθει ακόμα και τους πιο δύσπιστους. Πολλές νεράιδες έρχονταν να την ακούσουν και να την μιμηθούν. Η Ρητορεία δεν σταματούσε να καυχιέται ότι δεν υπήρχε άλλος στο κόσμο σαν αυτή.
Είχε τόσο αποθρασυνθεί που έλεγε: *Την ρητορεία και την πειθώ δεν την έλαβα από τον Λαό για το Λαό αλλά από εμένα για το Λαό*. Μόνη μου έχω καταφέρει να μιλώ και να πείθω. Για αυτό τον λόγο με το λαό μπορώ να παραβγώ στην τέχνη της ρητορείας.
Αν θέλει και τολμάει ας έρθει (ο Λαός) να μετρηθούμε για το ποιός μιλάει πιο ωραία.
Ο Λαός μόλις άκουσε τα λόγια της Ρητορείας αγανάχτησε και θύμωσε πολύ.
Μεταμορφώθηκε σε ασπρομάλλα γριούλα και εμφανίστηκε μπροστά της.
*Κόρη μου της είπε, άκουσε την συμβουλή μου που είμαι γερόντισσα με πείρα στη ζωή…
Μη δοκιμάσεις να παραβγείς με το Λαό. Το Λαό κανείς δεν μπορεί να το φθάσει πόσο μάλλον στην τέχνη της ρητορείας.
*Μόνο ότι φτιάχνει ένας Λαός κόρη μου είναι τέλειο για αυτόν. Και πρέπει ο άνθρωπος να το σέβεται να το εκτιμά και να προσπαθεί για το καλύτερο για αυτόν χωρίς στο τέλος να τα καταφέρνει πάντα*.
Τα μάτια της Ρητορείας άστραφταν από θυμό. Αμέσως γεμάτη από κακία γυρνώντας στη γριούλα, της είπε:
Τις συμβουλές σου να τις κρατήσεις για τον εαυτό σου ή για την κόρη σου.
Ξέρω πολύ καλά τι κάνω. Να με αφήσεις ήσυχη, αν ο Λαός θέλει ας έρθει να μετρηθεί μαζί μου….
Δεν πρόλαβε τα λόγια της να τελειώσει και η γριούλα πήρε την πραγματική μεγαλόπρεπη μορφή του Λαού.
Εδώ είμαι, Ρητορεία, είπε ο Λαός.
Μόλις οι Νεράιδες, που έτυχε να βρίσκονται εκεί αντίκρισαν το Λαό, γονάτισαν αμέσως και προσκύνησαν.
Μόνο η Ρητορεία δεν κουνήθηκε από τη θέση τους και έμεινε σιωπηλή και ξαφνιασμένη.
Το μόνο που ήθελε ήταν να μετρηθεί με το Λαό.
Έτσι άρχισαν να αναμετριούνται μεταξύ τους.
Ο Λαός ξεκίνησε με τους αγώνες που είχε κάνει για ψωμί παιδεία ελευθερία και δημοκρατία. Συνέχισε με το πως τιμώρησε και πως τιμωρεί τους αλαζόνες και τους ανυπάκουους κυβερνήτες αυτού του κόσμου.
Από την άλλη μεριά η Ρητορεία παρουσίασε σκηνές από την ζωή του Λαού. Την διαφθορά την ασωτία την σπατάλη τον ευδαιμονισμό τα πάθη και τις ίντριγκες….
Μόλις το είδε ο Λαός θύμωσε και τρέμοντας από θυμό ράπισε την Ρητορεία.
Αυτή μη μπορώντας να αντέξει την προσβολή του Λαού πήρε ένα σκοινί για να κρεμαστεί.
Ο Λαός τη λυπήθηκε:
Πρέπει να ζήσεις, ανόητη και φαντασμένη. Αλλά πάντα να είσαι δεμένη με τους κυβερνώντες του κόσμου και να πείθεις εσύ και τα παιδιά σου τους δύσπιστους αυτού του Λαού.
Και ο Θεός Λαός τη ράντισε με μαγικά βότανα και τη μεταμόρφωσε σε ένα μικρό και άσχημο σύμβουλο του Λαού με την ευχή να τον υπηρετεί ασταμάτητα.

Ένα καράβι άλογα και το ταξίδι στην Αλεξάνδρεια……επίκαιρη και πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία



Μια φορά και έναν καιρό ξεκίνησε ένας καπετάνιος από την Αθήνα για να παραδώσει ένα φορτίο με άλογα στην Αλεξάνδρεια. Το φορτίο αυτό ήταν νεαρά και δυνατά άλογα εργασίας που είχαν παραγγελθεί από τον βασιλιά για να δουλέψουν στα χωράφια του.
Ο καπετάνιος αφού φόρτωσε τα άλογα πήρε τις απαραίτητες προμήθειες και ξεκίνησε το ταξίδι.
Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι τα άλογα είχαν μάθει να ταΐζονται μια φορά την ημέρα αργά το μεσημέρι από τον ναύτη – ταϊστή.
Ο ναύτης που τάιζε τα άλογα προηγουμένως κτυπούσε ρυθμικά ένα καμπανάκι για να ενημερώνει τα άλογα ότι η ώρα του φαγητού πλησιάζει …..ώστε να μην ανησυχούν.

Στην διαδρομή το πλοίο έπεσε πάνω σε φουρτούνα και για να μην βυθισθεί ο καπετάνιος αποφάσισε να πετάξει στην θάλασσα μέρος από τις προμήθειες που προορίζονταν για τα άλογα.

Μετά από αρκετές μέρες ταξιδιού και ενώ το πλοίο ήταν μεσοπέλαγα διαπιστώνει ο ναύτης ότι δεν φθάνει η τροφή για όλη την διαδρομή και αμέσως ενημερώνει τον καπετάνιο για το πρόβλημα της σίτισης των αλόγων. Ο καπετάνιος αφού πρώτα σκέφτηκε λίγο έδωσε εντολή στον ναύτη να μειώσει το φαγητό στο μισό εως ότου φθάσουν στο λιμάνι προορισμού.
Δυστυχώς όμως και πάλι το φαγητό για τα άλογα δεν έφτανε και το λιμάνι της Αλεξάνδρειας ήταν ακόμα μακριά….
Κάποια στιγμή το φαγητό τελείωσε και τα άλογα άρχισαν στην αρχή να ανησυχούνε και έπειτα να αγριεύονται. Όσο αγρίευαν τα άλογα τόσο κινδύνευε το πλοίο να βυθισθεί από αυτήν την ταραχή…
Τότε ο καπετάνιος έδωσε εντολή στον ναύτη να κτυπήσει το καμπανάκι του φαγητού. Ο ναύτης απόρησε αλλά υπάκουσε στην εντολή του καπετάνιου. Μετά το κτύπημα αμέσως τα άλογα σταμάτησαν την ταραχή και περίμεναν την τροφή.
Πέρασε η επόμενη μέρα και ξεκίνησε πάλι ταραχή. Ο καπετάνιος έδωσε τότε εντολή στον ναύτη κάθε φορά που αυτός θα κρίνει να χτυπά το καμπανάκι έτσι ώστε να ηρεμούν τα άλογα μέχρι ότου φθάσουν στο λιμάνι ασφαλείς…
Το σκεπτικό του καπετάνιου ήταν ότι τα άλογα επειδή είναι ζώα δεν μπορούν να διακρίνουν την αλήθεια από την συνήθεια επειδή η δεύτερη είναι ισχυρότερη.

Πραγματικά
Με αυτόν τον τρόπο δηλαδή με το χτύπημα ενός καμπανακιού και μόνο, ο καπετάνιος κατόρθωσε να φθάσει στην Αλεξάνδρεια δίχως να βυθίσει το πλοίο.

Ο ταϊστής – ναύτης είναι οι κυβερνώντες αυτού του κόσμου και τα άλογα οι Λαοί…

Περί αλήθειας από την πυξίδα Ελλήνων

Περί κυβερνώντων από την πυξίδα Ελλήνων

Τι θέλουν οι…।από την πυξίδα Ελλήνων

ΠΗΓΗ:

http://metron-ariston.pblogs.gr/

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Το ρολόι του καμπαναριού.....


Το λιοντάρι, θαρραλέο είχε θρονιαστεί στο γραφείο του δημάρχου και από το παράθυρό του απολάμβανε τη θέα προς την πλατεία του νησιού. Στο κέντρο της πλατείας υπήρχε μια όμορφη εκκλησία και δίπλα ακριβώς ένα πανύψηλο καμπαναριό με ένα περίτεχνο ρολόι στη μέση. Μάταια περίμενε ο Ιταλός αξιωματικός να το ακούσει να χτυπάει γιατί το ρολόι αυτό είχε εδώ και καιρό σταματήσει λόγω βλάβης.

Ο Ιταλός αισθάνθηκε χρέος του να αποκαταστήσει τη βλάβη και έτσι φρόντισε και έμαθε από το δήμαρχο του νησιού ότι το ρολόι είχε σταματήσει γιατί δεν υπήρχε λάδι για να λαδώσουν τα γρανάζια του. Τότε ο αξιωματικός χωρίς δεύτερη σκέψη πρόσφερε στον δήμαρχο έναν τενεκέ 12 λίτρων, παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο, έτσι ώστε να λαδωθούν τα γρανάζια και να δει και πάλι το ρολόι να δουλεύει και πάλι, και να ακούσει την καμπάνα να χτυπάει ρυθμικά την ώρα.

Ο δήμαρχος πήρε το λάδι και το ίδιο βράδυ κάλεσε στο σπίτι του τον ταμία του δημοτικού συμβουλίου και του έδωσε μία νταμιτζάνα με 6 λίτρα παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο, λέγοντας του ότι ο Ιταλός αξιωματικός ενδιαφέρετε να δει το ρολόι να δουλεύει και πάλι και πως θα έπρεπε γρήγορα να φτάσει το λάδι στα χέρια του συντηρητή του ρολογιού.

Την άλλη μέρα το πρωί ο ταμίας πήγε στην κεντρική εκκλησία του νησιού να βρει τον παπά. Στα χέρια του κρατούσε ένα μπουκάλι με 3 λίτρα παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο. Είπε στον παπά πως ως υπεύθυνος της εκκλησίας, άρα και του ρολογιού, ήταν δική του υπόθεση να φροντίσει ώστε το λάδι να φτάσει στα χέρια του συντηρητή του ρολογιού, με σκοπό να λαδωθούν τα γρανάζια του και να αρχίσει και πάλι να δουλεύει, όπως δηλαδή επιθυμούσε να γίνει ο Ιταλός αξιωματικός.

Ο παπάς πήρε το λάδι και το ίδιο μεσημέρι φώναξε τον νεωκόρο στο γραφείο του. Του εξήγησε την επιθυμία του Ιταλού αξιωματικού να δει το ρολόι να δουλεύει και του είπε πως γι’ αυτό το λόγο προσφέρει 1 λίτρο παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο.

Τον παρακάλεσε αν θα μπορούσε να πάει το λάδι αυτό στον συντηρητή του ρολογιού και να του πει να πιάσει αμέσως δουλειά και να αρχίσει να λαδώνει το ρολόι. Ο νεωκόρος έφυγε αμέσως για να εκτελέσει την εντολή του παπά. Μετά από λίγη ώρα χτυπούσε την πόρτα του συντηρητή του ρολογιού και αφού του εξιστόρησε τα όσα είχαν συμβεί του έδωσε ένα μπουκαλάκι με 200 γραμμάρια παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο και του ζήτησε να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατό να λαδώνει το ρολόι για να μην δυσαρεστηθεί ο ιταλός αξιωματικός.

Ο συντηρητής του ρολογιού, όταν έμεινε μόνος, κοίταξε με δέος το πολύτιμο περιεχόμενο του μικρού μπουκαλιού. Σκέφτηκε πόσο νόστιμες θα έκανε τις λαχανίδες που επί μήνες έτρωγε αυτός και η οικογένειά του. Πόσο καλό θα έκανε στο παιδιά του λίγο λάδι που τους έχει ξεραθεί ο οισοφάγος από την μπομπότα!

Την ίδια όμως στιγμή σκέφτηκε με τρόμο την αντίδραση του Ιταλού αξιωματικού αν δεν έκανε αυτό που τον είχε προστάξει μέσω του νεωκόρου, μιας και τους υπόλοιπους κρίκους αυτής της αλυσίδας τους αγνοούσε! Το ίδιο απόγευμα το ρολόι χτύπησε και πάλι μετά από πολύ καιρό, έξι φορές. Στην αρχή οι νησιώτες νόμισαν πως κάποιος είχε πεθάνει και σταυροκοπήθηκαν λέγοντας «ζωή σε λόγου μας».

Αργότερα όμως, έμαθαν από τον παπά της εκκλησίας που τους μάζεψε για τον εσπερινό ότι ο καλός Ιταλός αξιωματικός είχε προσφέρει παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο για να βάλει σε λειτουργία το ρολόι τους και πως γι’ αυτό και μόνο θα έπρεπε να αισθάνονται μεγάλη ευγνωμοσύνη που ο Κύριος, αν και περνάνε δύσκολες στιγμές στη μέση ενός φριχτού πολέμου τους έστειλε αυτόν τον μεγαλόψυχο Ιταλό.

Φυσικά το ρολόι στην κεντρική πλατεία του νησιού σταμάτησε να δουλεύει μετά από μία εβδομάδα και ο ιταλός αξιωματικός έστησε στον τοίχο του καμπαναριού τον έλληνα συντηρητή και τον εκτέλεσε ένα πρωί, παρουσία του δημάρχου, του ταμία, του παπά του νεωκόρου και των υπολοίπων κατοίκων του νησιού για παραδειγματισμό!!!!!!!


To ποντικάκι και η ποντικοπαγίδα


Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε.Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα! Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο!:

-Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!

Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:

"Κύρ Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"

Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε:

"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"

Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε:

"Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ."

Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου:

"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"

Και το βόδι απάντησε:

"Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχεις, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου! "

Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας! Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη. Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι ....

Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα.

Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλλοίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό. Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες..

Έτσι ο αγρότης *έσφαξε την κότα* για να κάνει μια καλή κοτόσουπα!

Η γυναίκα όμως πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8ωρο.

Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να *σφάξει το γουρούνι*.

Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλύτωσε! Πέθανε! Στη κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι.

Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να *σφάξει το βόδι*

Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν'έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη.......

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ:

Χάσαμε την ανθρωπιά μας. και ενισχύσαμε τον ατομισμό μας..!

όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο!

είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ'αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή!

ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας!

είμαστε σαν τις ίνες ενός υφάσματος.

Και αν ένα μέρος του υφάσματος χαλάσει, το ύφασμα είναι άχρηστο....