Ο τεμπελόγατος

Μια φορά ήταν ένα μαύρο γατάκι που το έλεγαν Υπναρά. Οι φίλοι του το πείραζαν και φώναζαν δυνατά για να το κάνουν να ξυπνήσει. 

-Έλα, ξύπνα τεμπέλη Υπναρά του είπε η πεταλούδα του κήπου. Δεν ντρέπεσαι να κοιμάσαι τέτοια ώρα;

Μάταια όμως τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Ο Υπναράς συνέχιζε τον ύπνο του. Τα αδέλφια του Υπναρά ξυπνούσαν πρωί και έβγαιναν έξω για παιχνίδι. Είχε φθάσει η ώρα του μεσημεριανού και ακόμα να σηκωθεί το μαύρο γατάκι. Η μαμά των γατιών είχε φτιάξει ένα ωραίο κέικ και κάλεσε τα παιδιά της για το φαγητό.

-Ελάτε παιδιά, φώναξε. Σας έχω ετοιμάσει κάτι που σας αρέσει πολύ. Ο Ασπρούλης και η Καφετούλα έτρεξαν αμέσως και κάθισαν στις θέσεις στο τραπέζι, ο Υπναράς όμως ήταν ακόμα στο κρεβάτι.

Κάποια στιγμή ο μικρός τεμπελάκος ξύπνησε και αποφάσισε να σηκωθεί. Όταν έφθασε στο τραπέζι είδε πως δεν υπήρχε τίποτα για να φάει. Πεινούσε πολύ και βλέποντας τα άδεια πιάτα άρχισε να νιαουρίζει παραπονιάρικα και να κλαίει.

Βλέπεις τι παθαίνουμε οι τεμπέληδες είπαν τα αδέλφια του με μια φωνή. Πρέπει να κάνεις ότι κάνουμε εμείς. Να ξυπνάς νωρίς ώστε να είσαι στην ώρα σου για φαγητό.

-Πεινώ πολύ είπε λυπημένα στην μητέρα του. Αν μου δώσεις κάτι να φάω, σου υπόσχομαι να ξυπνώ την ώρα που ξυπνούν τα αδέλφια μου.

Η μητέρα του το λυπήθηκε και του έφτιαξε φαγητό να φάει. Ο Υπναράς έφαγε μέχρι που χόρτασε. Λίγο αργότερα του χάρισε η μητέρα του ένα ξυπνητήρι.

-Πάρε αυτό το ξυπνητήρι, του είπε. Θα σε βοηθάει να ξυπνάς στην ώρα σου το πρωί!

Δίδαγμα: Η οκνηρία είναι ο καλύτερος σύμμαχος της πείνας..... 

Περί οκνηρίας από την πυξίδα των Ελλήνων

Ο έξυπνος γάιδαρος και ο ανόητος λύκος (Συμβουλή από τον Αίσωπο)

Μια μέρα, ένας γάιδαρος στεκόταν αμέριμνος στον αγρό. Ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά του ένας πεινασμένος λύκος (κερδοσκόποι τραπεζίτες). *Μμμμ.. τι νόστιμος μεζές!* γρύλισε ο λύκος.
Ο γάιδαρος, όμως ήταν πανέξυπνος. Άρχισε να κουτσαίνει, σέρνοντας το ένα απ΄τα πίσω πόδια του και φώναξε: *Αουτσ, άουτσ! Κύριε Λύκε, πριν με φας, βοήθησέ με! Βγάλε μου σε παρακαλώ το αγκάθι από το πόδι μου*.
*Μπα; Και γιατί να σε βοηθήσω;* απόρησε ο λύκος.
*Γιατί, αν με φας, το αγκάθι που έχω στο πόδι μου θα σου σταθεί στο λαιμό*, απάντησε ο γάιδαρος.
*Χμ... Εντάξει, λοιπόν*, συμφώνησε ο λύκος.
Ο λύκος κοίταξε προσεκτικά το πόδι του γαϊδάρου αλλά δεν έβλεπε πουθενά το αγκάθι.
*Που είναι; Δεν το βλέπω!* είπε απορημένος. Καθώς ο λύκος ήταν σκυμμένος, ο γάιδαρος σήκωσε το άλλο πόδι του και κλότσησε το στόμα του λύκου τόσο δυνατά, που του έσπασε όλα τα δόντια. Ο καημένος ο λύκος δεν μπόρεσε να φάει τίποτα!
*Τι ανόητος που είμαι! Έπεσα στην παγίδα του πονηρού γαϊδάρου*. Μονολόγησε ο λύκος που έφυγε κλαίγοντας με λυγμούς......

Ηθικό δίδαγμα: Ακόμα κι όταν κινδυνεύεις προσπάθησε να δράσεις όπως τον παραπάνω γάιδαρο.