Μια μέρα, ένας γάιδαρος στεκόταν αμέριμνος στον αγρό. Ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά του ένας πεινασμένος λύκος (κερδοσκόποι τραπεζίτες). *Μμμμ.. τι νόστιμος μεζές!* γρύλισε ο λύκος.
Ο γάιδαρος, όμως ήταν πανέξυπνος. Άρχισε να κουτσαίνει, σέρνοντας το ένα απ΄τα πίσω πόδια του και φώναξε: *Αουτσ, άουτσ! Κύριε Λύκε, πριν με φας, βοήθησέ με! Βγάλε μου σε παρακαλώ το αγκάθι από το πόδι μου*.
*Μπα; Και γιατί να σε βοηθήσω;* απόρησε ο λύκος.
*Γιατί, αν με φας, το αγκάθι που έχω στο πόδι μου θα σου σταθεί στο λαιμό*, απάντησε ο γάιδαρος.
*Χμ... Εντάξει, λοιπόν*, συμφώνησε ο λύκος.
Ο λύκος κοίταξε προσεκτικά το πόδι του γαϊδάρου αλλά δεν έβλεπε πουθενά το αγκάθι.
*Που είναι; Δεν το βλέπω!* είπε απορημένος. Καθώς ο λύκος ήταν σκυμμένος, ο γάιδαρος σήκωσε το άλλο πόδι του και κλότσησε το στόμα του λύκου τόσο δυνατά, που του έσπασε όλα τα δόντια. Ο καημένος ο λύκος δεν μπόρεσε να φάει τίποτα!
*Τι ανόητος που είμαι! Έπεσα στην παγίδα του πονηρού γαϊδάρου*. Μονολόγησε ο λύκος που έφυγε κλαίγοντας με λυγμούς......
Ηθικό δίδαγμα: Ακόμα κι όταν κινδυνεύεις προσπάθησε να δράσεις όπως τον παραπάνω γάιδαρο.
