Ξεγελώντας το γάτο....

*Αααα! βοήθεια!* ούρλιαξε ένα ποντικάκι που έτρεχε για να ξεφύγει από τα κοφτερά δόντια του άγριου γάτου. *Βρωμερά ποντίκια, παλιό κλέφτες, θα σας πιάσω!*
Φώναξε ο γάτος καθώς έτρεχε πίσω από το ποντικάκι έτοιμος να το καταβροχθίσει. Τα άλλα πόντικακια, που παρακολουθούσαν από τη σοφίτα το άγριο κυνηγητό, άρχισαν να τρέμουν σύγκορμα.

Πρέπει να καταστρώσουμε κάποιο σχέδιο αν δεν θέλουμε να καταλήξουμε όλοι στα κοφτερά του δόντια! Είπε ένα ποντικάκι.

*Σωστά! Κάτι πρέπει να κάνουμε, συμφώνησαν όλοι στο Συμβούλιο των ποντικών*

Καθώς, όμως, τα ποντικάκια μιλούσαν όλα μαζί, δεν μπορούσαν να πάρουν μια απόφαση.

*Ησυχία! Δεν θα μπορέσουμε να βρούμε λύση στο πρόβλημα μαζί με τόση φασαρία!* Φώναξε ένα ποντικάκι που φαινόταν πολύ σίγουρο για την εξυπνάδα του.

*Μα τι πρέπει να κάνουμε;* το ρώτησαν τα άλλα ποντίκια.

*Μα είναι πολύ απλό! *Απάντησε ο έξυπνος της παρέας. *Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τον κρεμάσουμε ένα καμπανάκι στο λαιμό του γάτου. Έτσι θα τον ακούμε πολύ πριν πλησιάσει τη φωλιά μας και θα κρυβόμαστε αμέσως*.

Όλοι εντυπωσιάστηκαν με αυτό το καταπληκτικό σχέδιο.
*Έχεις δίκιο. Είναι πολύ καλή ιδέα. Πρέπει να είσαι σοφός*, είπαν με θαυμασμό τα άλλα ποντικάκια.

*Μπα δεν ήταν τίποτα το σπουδαίο*, κοκορεύτηκε ο έξυπνος ποντικός.

*Πράγματι είναι πολύ καλή ιδέα σου, είπε ο σοφός γερό ποντικός. Δε μας είπες όμως, ποιός θα κρεμάσει το κουδουνάκι από το λαιμό του γάτου; Μήπως εσύ;*

Το ποντικάκι κοκκίνισε και με τρεμάμενη φωνή είπε *Ωω!! όχι αν το κάνω αυτό, σίγουρα ο γάτος θα με φάει ζωντανό!*

* Όσο καλή κι αν είναι η ιδέα σου, αν δεν μπορείς να τις εφαρμόσεις, είναι άχρηστη, είπε ο σοφός γέρο ποντικός*. (Αισώπου Μύθοι από Modern Times)

Δηλαδή να ελέγχουμε την πρακτικότητα και την εφαρμογή των ιδεών μας πριν πρώτα τις ανακοινώσουμε........στον Δήμο......των ποντικιών

Περί ιστορίας

Μια μαϊμού που έγινε βασίλισσα

Πριν πολλά πολλά χρόνια δεν θυμάμαι πότε ακριβώς τα ζώα του κόσμου αποφάσισαν να έχουν ένα βασιλιά για να διευθύνει τη ζωή τους και τον τόπο τους.

Έπρεπε λοιπόν να βγάλουν έναν αρχηγό γιατί τσακώνονταν δέρνονταν και έκαναν χίλιες δύο φασαρίες και ζημιές.

Έτσι λοιπόν ανέθεσαν στην αλεπού να οργανώσει την συγκέντρωση όλων των ζώων.

Η κυρά Αλεπού σβέλτη και δυναμική, καμαρωτή και πονηρή άλλο που δεν ήθελε. Πήρε την τρομπέτα της τη φύσηξε και την ξεφύσηξε και φώναξε δυνατά:

Ζώα της αυλής! Κατοικίδια ζώα, ζώα του δάσους και ζώα της ζούγκλας! Αύριο το πρωί στο κέντρο της γης έχουμε όλοι συγκέντρωση για να εκλέξουμε το Βασιλιά και Αρχηγό του Κράτους μας.

Θα έρθουμε θα έρθουμε φώναξαν με μια φωνή όλα τα ζώα της αυλής, του δάσους και της ζούγκλας.

Πράγματι την επομένη ημέρα μαζεύτηκαν όλα τα ζώα της γης για να δείξει το κάθε ζώο την εξυπνάδα του όπως αυτό ήταν άλλωστε και το ζητούμενο........

Έτσι λοιπόν ένα ένα τα ζώα έβγαλαν λόγο και έδωσαν τις υποσχέσεις τους για μια καλύτερη ζωή και για τα δικαιώματα των ζώων.

Μίλησε το λιοντάρι από τα ζώα της ζούγκλας με ιδιαίτερο προοδευτικό πρόγραμμα για ζώο της ζούγκλας.

Ξαφνικά, μέσα από της φυλλωσιές των δέντρων να σου και εμφανίστηκε η κυρά Μαϊμού, που με ένα ντέφι άρχισε να χορεύει και να τραγουδά.

Στάθηκε ύστερα μπροστά σε όλους, έκανε μια βαθιά υπόκλιση και τους είπε:

Αγαπητοί φίλοι, σας υπόσχομαι ότι θα κυβερνήσω σαν καλή βασίλισσα της χώρας των ζώων. Όλη μέρα θα τραγουδάμε και θα χορεύουμε. Η ζωή μας θα είναι υπέροχη με καθημερινή διασκέδαση.

Ζήτω! ζήτω! φώναξαν μονομιάς τα ζώα. Εσένα θέλουμε, εσένα θέλουμε!

Τότε η πονηρή αλεπού με δύο τρία πηδηματάκια ζητωκραύγασε και φόρεσε το στέμμα στην μαϊμού.

Όλα τα ζώα φώναξαν με μια φωνή

Ζήτω ζήτω η βασίλισσα μαϊμού! Θέλουμε τραγούδι και χορό, θέλουμε τραγούδι και χορό.

Η μαϊμού άρπαξε το ντέφι και για σαράντα μέρες και σαράντα νύκτες χόρευε και τραγουδούσε μαζί με τα υπόλοιπα ζώα.

Από ψηλά στα κλαδιά μιας ελιάς ακούστηκε η φωνή της σοφής κουκουβάγιας:

Κου κου βά, Κου κου βά

τα τρελά σας τα μυαλά

Μόνο με χορό και με τραγούδι

γουργουρίζει η κοιλιά

Κου κου βά, Κου κου βά

Το αποτέλεσμα των εκλογών; Η ανόητη μαιμού αφού άσχημα κυβέρνησε τα ζώα δεν άφησε φράγκο στα ταμεία καθώς είχε πάρει για σύμβουλό της την κυρά Αλεπού.....(Αίσωπος, όχι εγώ βιβλίο Μύθοι Αισώπου από Modern Times)

Περί Κυβερνώντων ο Λόγος

Το ποντίκι της πόλης και του αγρού

Κάποτε πριν αρκετό καιρό δεν ξέρω πότε, το ποντίκι του αγρού κάλεσε το φίλο του, το ποντίκι της πόλης, στο σπίτι του για φαγητό. Το ποντίκι της πόλης αφού φόρεσε τα καλά του ξεκίνησε για το σπίτι του φίλου του.

Μόλις έφτασε, κοίταξε γύρω του και μονολόγησε:

*Τι απαίσιο μέρος είναι αυτό; Δεν υπάρχουν ούτε άμαξες ούτε καταστήματα! Μόνο χωράφια και βρόμικες , φτωχικές καλύβες!*.

Ο φίλος του δεν έδωσε σημασία και τον οδήγησε στο σπιτικό του. Όταν κάθισαν στο τραπέζι, το ποντίκι του αγρού πρόσφερε στον καλεσμένο του ό,τι καλύτερο είχε: καλαμπόκι, αρακά, κριθάρι και λίγα κομματάκια τυρί.

Το ποντίκι της πόλης όμως δεν σταματούσε να γκρινιάζει:

*Τι βρόμικο σπίτι είναι αυτό; Έτσι είναι όλα τα σπίτια του αγρού;*

*Πάρε ότι θέλεις*, είπε ευγενικά το ποντίκι του αγρού δίχως να δίνει σημασία στα παράπονα του φίλου του. *Ξέρω, βέβαια, πως το γεύμα μου δεν είναι και τίποτα σπουδαίο...*

*Και βέβαια δεν είναι*, απάντησε το ποντίκι της πόλης.

Έκοψε μια γερή δαγκωνιά από καλαμπόκι και είπε:

*Πως μπορείς να ζεις τόσο φτωχικά; Έλα στο σπίτι μου στην πόλη και θα απολαύσεις ένα εξαίσιο γεύμα!*.

Το επόμενο κιόλας πρωινό, το ποντίκι της πόλης πήρε το δρόμο της επιστροφής.

*Δεν έπρεπε να τον καλέσω! Η ζωή μου είναι τόσο φτωχική εδώ στην εξοχή* μονολόγησε λυπημένα το ποντικάκι του αγρού.

Έπειτα από μερικές μέρες, ξεκίνησε για να επισκεφτεί τον φίλο του.

Μόλις όμως πάτησε το πόδι του στην πόλη, ανακάλυψε με τρόμο πως οι δρόμοι ήταν γεμάτοι κινδύνους. Μια τεράστια άμαξα όρμηξε καταπάνω του με ανατριχιαστικό θόρυβο. Το ποντικάκι του αγρού έτρεξε τρομοκρατημένο να γλιτώσει. Ξαφνικά νάσου και εμφανίζεται μπροστά του ένα τεράστιο ανθρώπινο πόδι έτοιμο να το λιώσει με την τεράστια σόλα του!

Το φοβισμένο ποντικάκι έβαλε τις φωνές και με ένα σάλτο χώθηκε σ' ένα υπόνομο για να σωθεί. Έπειτα από πολλές ώρες περιπλάνησης στους επικίνδυνους δρόμους της πόλης, έφτασε στο σπίτι του φίλου του. Είχε πια βραδιάσει.

*Καλωσόρισες!* του είπε το ποντίκι της πόλης. *Πέρασε! Ήρθες πάνω στην ώρα για το δείπνο!*

Το ποντίκι της πόλης οδήγησε τον πεινασμένο και κουρασμένο καλεσμένο του σε μια υπέροχη κατάφωτη τραπεζαρία.

Το ποντίκι της πόλης σκαρφάλωσε ψηλά στο στρωμένο τραπέζι.

Το ποντίκι του αγρού είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό. Πρώτη φορά στη ζωή του έβλεπε τόσα πολλά και λαχταριστά φαγητά!

*Πο πο! Τι υπέροχο τραπέζι* αναφώνησε το πεινασμένο ποντικάκι.

Όταν όμως άπλωσε το χέρι του για να αρπάξει μια ζουμερή φράουλα, ακούστηκε ένας τρομακτικός ήχος. Ήταν η αγριεμένη καμαριέρα που έτρεχε προς το μέρος τους, κουνώντας απειλητικά την τεράστια σκούπα της και φωνάζοντας: *Θα σας πιάσω, βρομερά ποντίκια, που κλέβετε το φαγητό μας!*

Τα ποντίκια τρομαγμένα, πήδηξαν από το τραπέζι κι άρχισαν να τρέχουν για να σωθούν!

Ευτυχώς, την τελευταία στιγμή χώθηκαν σε μια μικρή τρύπα στον τοίχο και γλίτωσαν από την τρομακτική σκούπα.

*Πο πο! Τι τρομάρα ήταν αυτή που πήραμε! Μη στεναχωριέσαι όμως, φίλε μου, ξέρω ένα άλλο σπίτι όπου θα βρούμε ακόμη καλύτερο φαγητό!* είπε το ποντίκι της πόλης

*Α, όχι ευχαριστώ! Να μου λείπει. Δε θέλω άλλα καρδιοχτύπια! Δεν ξανακλέβω το φαγητό των άλλων, όσο νόστιμο κι αν είναι! Στον αγρό βρίσκω όσο φαγητό θέλω! Μπορεί να μην είναι τόσο εντυπωσιακά αλλά τουλάχιστον είμαι ασφαλής κι ευτυχισμένος*, απάντησε το ποντίκι του αγρού. Και ξεκίνησε αμέσως για το φτωχικό αλλά ήρεμo σπιτάκι του.....(Αίσωπος, βιβλίο Μύθοι Αισώπου από Modern Times)

Ηθικό Δίδαγμα:

Λίγα φάε, λίγα πιες και εύκολα κοιμήσου....(Κρητική Ρήση)

Εξάντας Ελλήνων......Περί ζήλιας