Μια φορά και έναν καιρό ένα αεροπλάνο συνάντησε μια αγριόχηνα που ήταν πολύ στεναχωρημένη
.
*Τι έχεις καλή μου χήνα και είσαι λυπημένη* τη ρώτησε το αεροπλάνο .
*Να , ξέρεις . Δεν ξέρω τι να κάνω και που να πάω . Παλιότερα πιάνανε τα κρύα και μετανάστευα
σε θερμότερα κλίματα . Τώρα όμως παντού κάνει ζέστη και δεν ξέρω αν θα πρέπει να αφήσω το
σπίτι μου ή να μείνω* .
*Σε καταλαβαίνω καλή μου αγριόχηνα , το ίδιο περίπου πρόβλημα και εγώ αντιμετωπίζω .
Παλαιά ταξίδευα από ανατολή σε δύση και από Βορρά σε νότο δίχως σκοτούρες ότι θα συναντήσω
τον κακό τυφώνα . Τώρα όμως τον συναντώ πολύ συχνά , μου λέει ότι του ανήκει ο ουρανός και
να του ζητώ την άδεια κάθε φορά που θέλω να πετάξω . Με ευχαριστεί επίσης που τον βοήθησα
να γίνει άρχοντας του ουρανού . Αλλά αυτό είναι ψέμα καλή μου αγριόχηνα , εγώ ποτέ δεν τον
βοήθησα . Οι άνθρωποι το κάνανε αυτό .
Έτσι λοιπόν δεν ξέρω και εγώ αν πρέπει ή όχι να ταξιδεύω γιατί φοβάμαι πολύ τον τυφώνα* .
Καλό μου αεροπλάνο . Πόσο σε λυπάμαι είπε η αγριόχηνα εγώ τουλάχιστον το χειρότερο να
σταματήσω τις μεταναστεύσεις , εσύ όμως θα σταματήσεις να πετάς ;* . (Δείκτης 3/12/07) .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου